کدام کشور دقیق‌ترین شناخت را از ایران دارد؟

ما ابتدا “هوش” و “دقیق ترین” را تعریف می کنیم. درک به معنای درک یک رویداد یا جامعه است زیرا نباید “آنگونه که هست” باشد. احتمالاً هیچ ملتی به اندازه انگلیسی ها مشتاق درک پدیده ای “متفاوت و متناقض” نیست. دولت و محققان انگلیسی دارای ظرفیت فکری هستند تا موضوع مورد مطالعه را از روش اعتقادات و خواسته های آن متمایز کنند: سعی می کند موضوع را همانطور که هست درک کند و بدون پذیرش موضوع با منطق خاص خود. در روند درک این ، او نمی خواهد موضوع را تغییر دهد. نظریه تبدیل انگلیسی بر اساس نظریه است: چرا دیگران را به نظریه تغییر می دهیم؟ آیا یک هندی یا چینی یا یک انگلیسی قطری می تواند وارد دنیای ذهنی و عینی شود؟ چه چیزی پول و منابع را برای تغییر جامعه دیگر هزینه می کند؟ به این ترتیب ، انگلیسی ها به راهرو دخمه پرپیچ و خم می روند (هزارتوذهن سوژه برای بررسی سیستم “تعامل” خود در جامعه شناسی و روانشناسی وارد و خارج می شود. او در جستجوی خوب و بد ، دروغ و راست ، خردمند و نادان ، موفق و ناموفق و امثال آن نیست. معنای دانش دقیق: مخاطب چه فکر می کند؟ چه چیزی برای او مهم است؟ علت عصبانیت او چیست؟ دلیل خوشحالی او چه می تواند باشد؟ اولویت ذهن او چیست؟ منشأ رضایت و نارضایتی او چیست؟ و شاید مهمتر از همه ، تعریف موضوع زندگی چیست؟ انگلیسی سعی می کند با طرز فکر مستقل ، دقیق و با دقت عینی پاسخ های قابل اعتمادی پیدا کند ، زیرا تغییر و برآوردن روحیات ، آداب و رسوم ، سنت ها و باورهای سایر ملل بسیار دشوار و غیرممکن است. هدف از شناخت اجتماعی و روانی موضوع چیست؟ هدف ایجاد حلقه ای است که در آن خود و مخاطب آن حلقه کلی علایق مشترک را تعریف کرده و آنها را با درصد های مختلف تجربه می کنند.

نکته کلیدی در بحث فوق این است که یک کشور تا چه اندازه توانایی درک و تحلیل مخاطب را فراتر از تعصبات ، ارزشها و علایق خود کسب کرده است. فرضیه ها یا مفاهیم از پیش تصور شده فقط دیگران را از طریق لنزهای خود اشتباه می گیرند. تخصص آن ترسیم دنیای دیگران و پیوند دادن مسائل مربوط به رفتار در نقشه بزرگ ذهن یک فرد یا یک ملت است. از قدیم گفته اند که جهان دنیای داده ها و اطلاعات است. اما شاید بتوان به نکته مهم تری اشاره کرد: پردازش اطلاعات پیشگام تر از پردازش اطلاعات است (پردازش اطلاعات). انگلیسی ها به نمایندگی خود اعتقاد دارند ، اما وقتی در صحنه بین المللی با اختلاف و تناقض روبرو می شوند ، سعی می کنند آن را در قالب منافع خود هضم کنند. آنها برای مطالعه اطلاعات مربوط به کشورها و روندها ، سیستم های اعتقادی خود را تا آنجا که ممکن است جدا نگه داشته و سعی می کنند مخاطبان را از گوشه و کنار جهان درک کنند. بنابراین ، برای قرن ها اقدام بین المللی بریتانیا ، انگلیسی ها سعی در دموکراتیزه کردن دیگران نداشتند. در تاریخ قاجار گفته می شود که سفیر جدید انگلیس در ایران در بازار کاشان قدم می زد و ناگهان صدای اذان شنیده شد. از مترجم ایرانی می پرسد: این چه صدایی است؟ وی می گوید: مردم برای نماز عصر به مسجد دعوت می شوند. او می پرسد: آیا این خلاف منافع بریتانیای کبیر است؟ پاسخ این است: نه ، اینها سنت ها و رسوم دینی است. سپس بی سر و صدا می گوید: ما کاری به مناسک نماز و عبادت و سنت مسجد نداریم. اینها مسائل محلی است. اگر درک و پردازش اطلاعات توسط یک مخاطب تقریبی صرفاً بر اساس فرایند تفکر پردازنده باشد ، تعداد خطاها افزایش می یابد. باراک اوباما حتی در آخرین سال ریاست جمهوری خود در مه 2016 ، در مصاحبه با مجله آتلانتیک ، توجه خود را به خطاهای سیاست خارجی و مشکلات پردازش اطلاعات جلب کرد. به دلیل فناوری ، هیچ کشوری به اندازه ایالات متحده کنترل و دسترسی به داده ها در کل سیستم بین المللی ندارد ، اما این دسترسی به اطلاعات به قابلیت پردازش منجر نمی شود. اغلب گفته می شود که برای پردازش داده ها مدرک دانشگاهی لازم است ، اما این روش مهمتر از گرفتن مدرک است. برای تفکیک بین آنچه هست و آنچه باید باشد به مهارتهای سیستماتیک و در عین حال درک اصول انسان شناسی نیاز است. یکی از نمادهای قوم نگاری برای انگلیسی ها این است که نباید دشمن را 100٪ شکست داد زیرا می توان از آن در زمان های معین استفاده کرد. از لحاظ نظری ، هیچ مرد یا جامعه ای نمی خواهد به طور کامل شکست بخورد. برخورد با دشمن تخصصی است که نیازی به اخذ مدرک یا دکترا ندارد. ضعیف ترین روش ، روش کلامی یا مدرن توییتر است. چین دومین کشور قدرتمند در برخورد با دوست و دشمن پس از انگلیسی ها است. سان تزو می گوید: وقتی دشمن در حال انجام کار اشتباهی است ، نباید او را اذیت کرد. انگلیسی ها و چینی ها ساکت ترین سیاستمداران و عصبانی ترین آنها در خاورمیانه هستند. به طور کلی ، ریشه عصبانیت و سرخوردگی ، چه شخصی و چه سیاسی ، در عدم اعتماد به نفس نهفته است.

در دوران پس از رنسانس ، انگلیس و فرانسه 155 بار با یکدیگر جنگیدند ، و اکنون حتی در خلوت ، آنها از یکدیگر خوب صحبت نمی کنند ، اما به طور کلی منافع وسیعی را تعریف کرده اند. از لحاظ نظری ، تأیید یکدیگر برای انسانها و جوامع دشوار است ، اما این منافع است که آنها را به هم پیوند می دهد. بنابراین ، شاید در تمام کتاب مقدس بشریت ، هیچ دانشی مهمتر از دانش “طبیعت انسان” نباشد. وقتی دیپلمات های ایرانی به اعراب خلیج فارس می گویند: شما امنیت خود را خریداری می کنید ، این امر به دنبال برخی از آسیب پذیری های شناختی است. اولاً ، این افراد تاریخ نخوانده اند و با مسائل صد سال گذشته در شبه جزیره عربستان آشنایی ندارند. ثانیاً ، آنها از قانون اساسی اجتماعی و قبیله ای منطقه بی اطلاع هستند و سوم اینکه این کشورها از چه منابع داخلی برخوردارند که می توان از آنها برای تامین امنیت ملی خود انتظار داشت؟ بی توجهی مشابه در صحبت کردن ، بسیاری از افراد بدبین را به دنبال داشته است. آیا می توان گفت پایبندی به روانشناسی گفتار و مدیریت با حوصله در واکنشهای آن به سیاست خارجی ایران حداقل آن است؟ خواننده محترم ممکن است انتقاد کند که نتیجه این بحث وضعیت موجود و عدم تغییر است. پاسخ این انتقاد این است که تغییر در بستر خود امکان پذیر است. اگر زمینه های فکری ، اجتماعی و ساختاری آماده و توضیح داده نشوند ، تغییر ایجاد نمی شود. دولت فدرال ایالات متحده حدود 16000 شرکت تابعه دارد ، بنابراین تغییر سیاست ها کند است (اینرسی) ، در حالی که در کشوری مانند چین یا روسیه ، تغییرات در سیاست خارجی نتیجه مبادله و محاسبه در گروه های بسیار کوچک است و مشمول بوروکراسی است. گسترده نیست. دلیل علمی شکست برجام ، دانش هنرمندان نظام بین الملل بر اساس الگوهای ذهنی درونی بود. در عین حال ، عدم آشنایی رسانه های محلی با تاریخ و بافت بین المللی منجر به رقص و جشن های اولیه شد. یکی از مبانی نظری جنگ و درگیری های بی پایان در خاورمیانه این است که به طور کلی همه می خواهند مانند بقیه باشند و نمی توانند حلقه های عادی تشکیل دهند.

از عبارت «آنچه هست و نباید باشد» چه موضوعاتی را می توان برای سیاست خارجی و رفتار بین المللی ایران ترسیم کرد؟ چه منافع مشترکی ایران را به منطقه پیوند می دهد؟ در روابط بین الملل امروز ، منطقه گرایی به معنی روابط اقتصادی گسترده تر بسیار رایج شده است. اما این منطقه گرایی به پیش نیازهایی در زمینه اعتقادات سیاسی ، فرهنگی و تاریخی بستگی دارد و به همین دلیل ده کشور عضو آسه آن در جنوب و شرق آسیا ، به موازات روابط وسیع تاریخی ، تاریخی ، اجتماعی ، دینی و اقتصادی خود. یک مثال. آمارهای موفق منطقه گرایی زمانی ، به دلیل جبر جغرافیایی ، هیچ کشوری بدون پذیرش همسایه خود مانند کره جنوبی با چین ارتباط برقرار نکرد. اما گاهی کشوری مانند کشورهای اسکاندیناوی به دلایل مختلف در ذهن و قلب همسایه خود را می پذیرد. به نظر می رسد عراقی ها ، که اشتراکات زیادی با ایران دارند ، در نهایت از زبان خود راحت ترند. پاکستان خود را عمدتاً با اعراب خلیج فارس معرفی کرده است. اعراب خلیج فارس دارای مراکز مشترک زیادی هستند و با ثروت چند تریلیون ، انتخاب های زیادی دارند و در اعماق ذهن خود ، ایران را فقط یک جبر جغرافیایی می دانند. جمهوری آذربایجان نیز شباهت های زیادی با ترکیه و اسرائیل برقرار کرده است. به نظر می رسد ترکیه نیز دائماً به دنبال فرصت است. از هفت ماه گذشته ، دولت بایدن برای متحد کردن و مدیریت منهای ایران در خاورمیانه تلاش کرده است. آمریکا می خواهد با ادغام اقتصادی واقعیت های سیاسی جدیدی ایجاد کند.

تجربه نویسنده با 114 کشور مشاهده علمی نشان می دهد که سه کشور هند ، مصر و ژاپن ، هرچقدر هم که امروز درباره ایران اطلاعات داشته باشند ، واقعاً ایران را در سطح حاکمیت و در سطح مردم می شناسند. آنها خود ایران و ایرانیان را به عنوان یک فرهنگ می پذیرند و می بینند ، گرچه در حال حاضر از فشارهای غربی فاصله گرفته اند. اما در سطح منطقه ، ایران کشوری بسیار خاص و غریبه است و نتوانسته منافع خود را با هیچ کشوری قفل کند. وضع تحریم ها آسان است زیرا منافع راهبردی با هیچ کشوری ندارند. همانطور که نویسنده در کتابی در زمینه سیاست خارجی ایران در سال 1999 توضیح داد ، به نظر می رسد که مهمترین منبع امنیت و حاکمیت ملی در خاورمیانه گسترش روابط گسترده اقتصادی و تجاری است و هندی ها سالانه 935 میلیارد دلار برای کشورشان درآمد دارند. خلیج فارس با حضور 9 میلیونی خود. اما از نظر زمین شناسی و تئوری ، گسترش چنین روابط اقتصادی بدون کاهش تنش ها در روابط بین المللی امکان پذیر نیست. اگر هدف کارآیی و ثبات در زندگی مردم ایران باشد ، بخش مهم سیاست خارجی در تدوین این اصل می تواند به 70 درصد برسد. بنابراین ، دانش بین المللی درباره آنچه هست و آنچه واقعی است برای آینده ایران ، برای سیاستمدار ، نویسنده یا رسانه بسیار مهم است.

در پايان ، 15 كشور به ترتيب بر اساس دانش خود از ايران ، فرهنگ ايران ، جامعه ، سياست و روانشناسي فهرست بندي شده اند. این بخش بر اساس مطالعات علمی و مشاهدات نویسنده در صدها کنفرانس بین المللی در 25 سال گذشته به عنوان دانشجوی روابط بین الملل است:

گروه الف (درک منحصر به فرد)

گروه B (دانش عالی)

گروه ص (دانش متوسط)

گروه T. (درک ضعیف)